Edwin Schot is docent op de Pabo en geeft naast beeldende vorming het vak Mentoren op Zuid. Tweedejaars Pabostudenten hebben naast hun reguliere programma ook de keuze uit twee projecten om aan te werken, waar Mentoren op Zuid er één van is. De 14 studenten van Edwin bezoeken wekelijks een kleuterklas op Rotterdam-Zuid.

De eerste keer dat de studentmentoren hun mentees ontmoetten, zag ik aan hun ogen dat de mentoren het toch wel spannend vonden. Want hoe bouw je een band op met een jong kind? En wat weet een kleuter een week later nog van wat je gedaan hebt? Wat zegt het begrip “tot volgende week” een kleuter überhaupt?

Het metortraject

De studenten begonnen goed voorbereid aan het mentortraject: ze hadden een training gevolgd en kregen een handboek. Bovendien vertelde de juf voorafgaand aan de eerste bijeenkomst over de achtergrond van de kinderen. Het ene kind heeft bijvoorbeeld een taalachterstand en het andere heeft moeite met zich concentreren en vindt het heel leuk om spelletjes te doen. Op basis van die inzichten kregen de studenten de vrijheid om zelf te kiezen met welke kleuter ze de mentorbijeenkomsten wilden gaan doorbrengen.

De eerste ontmoeting

Na de eerste ontmoeting waren alle studenten positief en ook verrast over welke activiteiten ze konden doen met kleine kinderen. Om kinderen iets te leren en bij te dragen aan hun ontwikkeling is het belangrijk dat je weet wat er bij hen speelt en dat je persoonlijke aandacht voor hen hebt. Sommige studenten moesten eerst nog wel een grens over en echt in de leefwereld van de kleuter duiken.

Ontdekken en leren

Voor de studenten is MoZ een uitgelezen kans om die leefwereld goed te ontdekken en zo ervaring op te doen die ze kunnen inzetten bij hun stage. Voor de kinderen is de een-op-een aandacht geweldig. Veel van de kleuters hebben een taalachterstand en Rotterdam-Zuid is een omgeving waar naast taal vaak nog meer speelt. De extra aandacht en de oefening met taal worden door de leerlingen heel enthousiast ontvangen. Een van de mentees was niet zo heel taalvaardig en vond het leuk om met poppen te spelen. De studentmentor ging met haar samen aan de slag met poppenspel. Uiteindelijk hebben ze een poppentheatervoorstelling gegeven voor de andere kinderen, de mentoren en voor de juf. Met goede persoonlijke aandacht kon de student de behoefte van de kleuter ontdekken en het plezier van het kind stimuleren. En het mooiste was dat het meisje niet eens doorhad dat ze iets aan het leren was!